با ربط و بی ربط

اگرچه امروز ایران ما که زمانی بیش از نیمی از این کره خاکی را در قلمرو خود میدید تبدیل به کشوری جهان سوم گشته است.لیکن هنوز که هنوز است ادب وفرهنگ و هنر ما در تراز اول ترین کشورهای صنعتی . علمی و اقتصادی جهان مورد ستایش قرار می گیرد و در بهترین دانشگاههای جهان اشعار شاعران ما"حافظ.مولانا.سعدی...."بررسی وتجزیه وتحلیل می شود.نمی توانم قطرات اشک گردآمده در چشمانم را پنهان کنم وقتی می بینیم بسیاری از هم میهن نماهای ایرانی ام از جزئیات رسوائی جنسی اخیر مایکل جکسون با خبرند لیکن از درست خواندن حتی یک غزل حضرت حافظ عاجزند.
نمی توان نا دیده گرفت که در برجسته ترین فستیوال های خارجی پر خرج ترین فیلم های کشورهای به لحاظ صنعتی پیشرفته در برابر فیلم های کم خرج اما به لحاظ مفهوم قوی ایرانی سر تعظیم فرو می اورند.
نمی توان نادیده گرفت یکه تازی بر جستگان هنر مو سیقی سنتی ایرانی را در پهنه ی گیتی و نمیتوان نادیده گرفت خیلی پدیده های دیگر را که متاسفانه چشم بر آنها می بندیم و کلاغ وار سر در برف مکنیم و می انگاریم که آنچه ما خوش نداریم از ابتدا نیز نبوده است! با تمام پیشرفت های بدست آمده نمی توان انکار کرد که هنوز ما در زمینه های صنعتی .علوم ریاضی وفنی .علوم تجربی و....هنوز به عنوان کشوری جهان سوم شناخته میشویم لیکن در همین عصر در رده بندی علوم انسانی.هنر.فرهنگ و ادبیات با اتکا بر فرهنگ ملی وغنای مذهب اسلامیمان بر قله تکیه زده ایم.
بدیهی است که نگاه داشت دستاوردی از دست یازیدن به آن مشکل تر است و بر همین اصل بدیهی می نماید که علاوه بر سرمایه گذاری برای پیشرفت در آنچه عقب مانده ایم باید سرمایه ای دو چندان نهیم برای آنچه سردمدارش شمرده میشویم.
چه حق است این جمله که هنر نزد ایرانیان است بس وچه زیبا گفته اند آقای نورالدین استوار (در کتاب فنون بازیگری در تاتر وسینما-انتشارات سروش) که:اعتلای یک ملت وابستگی مستقیم به هنر آن ملت دارد. واین جمله علاوه بر زیبای پس از تحقیق چه شگفت درست می نماید.
چشمانم چشمه ای اشک میشود هنگامی که سخن از نخبگان وشرایط معرفی آنان.حقوق ومزایایشان و شرایط استخدام آنان وشرایط خدمت سربازیشان و … به میان می آید و چه بارز و آشکار و نا منصفانه حقوق جوانان هنر مند نادیده گرفته می شود.
هنگامی که در ایران پذیرش در رشته های دانشگاهی علوم ریاضی وفنی و علوم تجربی درقیاس با رشته ی هنر این چنین ساده ودر رشته هنر آنچنان دشوار است.
هنگامی که بی شمار استعداد های جوان در شهرستان های ایران مهد هنرجهان پژمرده میگردد.
خسته شدم از بس جوانانی را دیدم که دو یا سه سالی پر انرژی در راستای هنر می کوشند و چون مکرر به درهای بسته می خورند ازلت وانزوا را برمی گزینند و هنر را بدرود می گویند واگر خیلی عاشق به عشق هنر باقی بمانند تنها به مخاطب خوبی بدل خواهند گشت.
چشمانم چشمه ای اشک می شود آن هنگام که می بینم پیران رشته هنر که نخبگانی به حساب می ایند در روز گار کهن سالی برای گذران روز گار و حل مشکل اقتصادی شان باید به بازی در فیلم های سطح پائین و به عبارت دیگر مبتذل و مفتضح تن در دهند واز فشار وارده به فساد کشیده شوند.
پس ساده انگاری است اگر هنر را ذاتا مفسد وافتضاح بدانیم وشرایط وعوامل خارجی وبیرونی را نادیده بگیریم.
دیروز نخبگان را کشف و از آنان حمایت نمی کردیم اما امروز که سعی در شناخت وحمایت نخبگان داریم وظیفه وحق آن است که به جوانان اهل هنر توجهی دو چندان داشته باشیم چرا که چه در گذشته و چه در حال در پهنه گیتی فرهنگ و هنر و ادب و مذهب مان اعلا است اما اگر چه افرادی چون بوعلی سینا وبو نصر فارابی وذکریا ی رازی و ...را دشته باشیم لیکن امروز به عنوان کشوری جهان سوم شناخته می شویم واین اصلی است واقعی که اگر چه تلخ است باید آنرا بپذیریم و بر پایه ی آن برنامه ریزی نمائیم.
امید آنکه جشنواره های چون خوارزمی والمپیاد های گوناگون که هر ساله برگزار می شوند نیم نگاهی نیز به رشته های هنری داشته باشند و جشنواره هایی هنری نیز که هم اکنون برگزار می گردند از کیفیت وسلامت فزون تری بهره برند
امید آنکه مزایایی که شامل حال قهرمانان ورزشی مان در بستر های گوناگون مانند دانشگاه آزاد .خدمت نظام وظیفه عمومی و...میشود شامل حال هنرمندان جوان نیز بگردد.
و هزار امید دیگر که امید آن که ناامید نگردند.
پس ای آنان که باید به داد رسید.
یاعلی مدد
عرفان چشمه
25/1/84