با ربط و بی ربط

زمان مانند غباری است که بر روی وقایع گذشته قرار می گیرد ومانع از آن می گردد که آن ها به چشم آیند . لذا فرایند فراموشی رخ می دهد .
اما انسان زرنگ آن است که غبار را از روی پیروزی ها و خاطرات موفق گذشته کنار زند تا با یاد آوری آن ها به نشاط و شادی روحی رسد و با احساس دل گرمی از پیروزی های گذشته , آینده را درخشان تر از قبل سازد .
در عوض بر روی شکست ها و ناکامی ها غباری دوچندان ریزد تا با بهره گیری از نعمت فراموشی از اندوه و حسرت و افسردگی نجات یابد و تنها از این ناملایم های دهر جفا پیشه پند و عبرتی را در سایه روشن اندیشه ی خود جای دهد .
امید آن که هیچ گاه از این اصل غافل نگردیم که فراموشی یک نعمت است .
عرفان چشمه